روزنه اي به رنگ

در شب ترديد من ،برگ نگاه

مي روي با موج خاموشي كجا؟

ريشه ام از هوشياري خورده آب :

من كجا، خاك فراموشي كجا .

دور بود از سبزه زار رنگ ها

زورق بستر فراز موج خواب

پرتويي آيينه را لبريز كرد :

طرح من آلوده شد با آفتاب .

اندهي خم شد فراز شط نور :

چشم من در آب مي بيند مرا

سايه ي ترسي به ره لغزيد و رفت

جويباري خواب مي بيند مرا

در نسيم لغزشي رفتم به راه

راه ، نقش پاي من از ياد برد

سرگذشت من به لب ها ره نيافت :

ريگ باد آورده اي را باد برد .

زنده ياد سهراب سپهري

سپاس

ترا سپاس به خاطر همه چيز !

به خاطر آزارهاي نهاني عشق و اشتياقم

به خاطر تلخي اشكها

و زهر آگيني بوسه ها

به خاطر خونخواهي دشمنان

و تهمت دوستان

به خاطر گرمي روحم كه در بياباني خشك

به نابودي رسيد

به خاطر همه آنچه در زندگي فريبم داد ...

چنان كن كه از اين پس

دير نپايد بودنم

و تو را سپاس گفتنم ..........